حضرت سید شاه قبادِ ولی، به عنوان مجتهد و فقیه شیعه، مورد توجه و احترام همه مسلمانان سنی و شیعه و به خصوص هزاره های سنگلاخ قرار داشت. خانواده ای از قوم دایمیرک درۀ حصار به سید شاه قباد – به تعبیر آقای شیرحسین جارو، به عنوان غلام بچه – خدمت میکرد و بعد از رحلت آن سید جلیل القدر در کسوت خادم مرقدش برای فرزندان و علاقمندان ایشان نسل اندر نسل خدمت کردند. این خدمتکاران مخلص و بی ریا عبارت بودند از: شیر حسین فرزند جارو، جارو فرزند نیاز علی، نیاز علی فرزند رجبعلی، رجبعلی فرزند قربانعلی، و … .خانوادۀ خادم مرقد سید شاه قباد چند کار مهم انجام میدادند:
1. هیزم مورد نیاز ساکنان و مسافرانی که به زیارت سید شاه قباد ولی آمده و نذری داشتند فراهم میکردند.
2. از زیارت و مقبره سید شاه قباد که یک محوطۀ سر باز بود، محافظت نموده و دیوارهای محوطه و مرقد را با چونه سفید میکردند.
3. ظرف و قاشق چوبی و فلزی در اختیار زواری که نذر داشتند و نیز مصرف کنندگان که در مرقد حاضر بودند قرار میدادند، البته این کار الزامی نبود.
4. در موقعیکه مردم از ابتدا تا انتهای دره برای ادای نذر دسته جمعی سالانه، یا موارد خاص دیگری در زیارت سید شاه قباد جمع میشدند، آب و چلم تهیه میکردند. نذر دسته جمعی و سراسری که سالانه دو بار در زیارت شاه قباد ولی داده میشود، از سنت های خوب و ماندگار مردم سنگلاخ است، که در آن روز از همه جا و از هر قوم و طایفه ای گرد هم آمده و از احوال یکدیگر با خبر میشوند. در آن روز مراسم مداحی و سخنرانی مذهبی برگزار میشود. در عوض خدمات ارائه شده از سوی خادم، در موقع گندم دروی از هر خانوادۀ اولاد سید شاه قباد، یک قوده (دسته) گندم به خادم تعلق میگرفت که از ابتدا تا انتهای دره آن را جمع آوری نموده برای خرمن کوبی در محل زندگیشـان در نزدیکی زیارت سـید شـاه قباد منتقل میکردند. همچنین یک قطعه زمین ـ حدود یک جریب ـ که متعلق به سید شاه قباد است در اختیار همین خادمین نسل اندر نسل قرار داشت که روی آن کار نموده و از حاصل آن استفاده میکردند.