غازی شاه فیروزخان یا پیروز خان فرزند شاه محبت خان رحمت الله علیه و نواسه سید فقیه مجتهد زاهد حضرت سید شاه قباد ولی رحمت الله علیه است. غازی شاه سید فیروزخان(پیروزخان) مرد شجاع, مبارز و عالم بود که به روایتی در مسجد سفید خروتی سفلی و به روایت دیگر در مسجدی واقع در تپه ی جلریز کنار زیارت سید سلطان علی بابا(ره) امامت داشته و مروج احکام دینی بود. در اطراف دیوار و سر دروازه ی این مسجد که قدامت بیش از 200 سال دارد اسامی پنجتن آل عبا حک شده بود که قبل از اعمار مجدد آن در دهه های اخیر مشاهده می شد. این اثر حاکی از آن است که مردم منطقه در آن روزگار شیعه مذهب و اغلب از طایفه سادات سنگلاخ بوده اند. غازی شاه (پیروزخان) بعد از شهادت مظلومانه ی برادرش شهید شاه نوازخان به خونخواهی او قیام کرد و با هفتاد قبیله ی غلجایی در منطقه ی (رمه تاله) ی یورد در حصه اول بهسود که به میدان شاه مشهور شده است مدت ها چنان جنگید که در جریان آن جنگ ها, سرهای زیادی از غلجایی ها از تن جدا شد. سردار خوشحال خان غلجایی, مجبور شد بین اقوام خود و غازی سید شاه فیروزخان میانجیگری نماید و به رسم افغانی یک دختر غلجایی را به نکاح آن سید درآورد.
سید شمشیر بزرگوار و سید شاهی بزرگوار از زن غلجایی شاه (پیروزخان) متولد شده اند. علاوه بر آن افغان های کوچی تعهد دادند که حق ندارند در دره سنگلاخ از حدی که شاه فیروزخان (پیروزخان) در آهنگران تعیین کرده بود بالاتر رفته و از کوه های آن استفاده کنند و اگر خواستند از کوه های سنگلاخ استفاده کنند باید باج بدهند. باج کوه از آن زمان تاکنون رواج داشته و توسط کوچی ها پرداخت می شود و اگر کوچی ها باچ ندهند حق ندارند از کوه های سنگلاخ از آهنگران تا آخر دره ی ذاکر استفاده نمایند. سرپیچی کوچی ها از این قرار داد تاریخی که بدیهی شده و نیازی به سند کتبی ندارد تخلف و تجاوز محسوب می شود که سنگلاخی ها باید پیگیر آن باشند.
غازی سید شاه فیروزخان (پیروزخان)دارای هشت پسر به این شرح بود: سید میر بابه, سید شمشیر بابه, سید عشرت بابه, سید شاهی بابه, سید میرزاخان بابه, شاه زین خان, شاه احمد خان و شاه نورخان. سه تن از فرزندان شاه فیروزخان(پیروزخان) بلاعقب بودند و نسل بقیه تاکنون ادامه دارد و هر کدام از این بزرگواران از ابدال و اندیشمندان و بزرگان بودند.