همه ساله از شخصیت های فراوان ملی و تباری یادبود به عمل می آید، شخصیت های بیشماری که در اتفاقات و حوادث خون بار به فرجام مرگ کشانده شده اند و هر کدام پس از مرگ عناوینی را به خود اختصاص داده اند.
از روز شهادت شهید کاظمی و همراهان او به عنوان روز وحدت ملّی یاد می‌شود و از خود او به عنوان شهید وحدت ملی. در اینجا جستاری خواهیم داشت به این عنوان در ادبیات سیاسی.
تعبیر “ وحدت ملی” برگرفته از اندیشه ی سیاسی ست که در آن می باید از رگه های تباری و قومی عبور شده باشد ، باورها فرا قومی و مذهبی شکل گرفته و عملکرد بر مبنای یک تفکر واحد ملّی قدم بردارد. گرچه تعلّق خاطر داشتن به تبار، نفی کننده ی روحیه و اندیشه ی ملّی گرایی نخواهد بود بلکه این یک امتیاز است که سیاستمدار با داشتن تعلّق خاطر تباری و قومی، برای ایجاد یک جغرافیای واحد سیاسی همه را به یک چشم ببیند.
شهید کاظمی سیاستمدار دیروز و جا مانده در یک تاریخ مشخص نیست و نبود . او یک رهبر واقعی برای یک افغانستان واحد بود و همین نکته او را به دام مرگ کشاند. عصبیت های قومی و رقابت های سخیف تباری ، وامدار کیاست او در سیاست شد ، محبوبیت بی حد و مرز او د بدنه ی همه ی اقوام او را به یک شاخص سیاسی مطمئن برای مردم تبدیل کرده بود که میتوانست کار ناتمام سیاست روز کشور را به سرانجام برساند اما سران قومی برای قتل او کمر بستند تا به اندیشه ی خود رهایی را بال و پر بشکنانند.
روند “فکری انقلاب سبز” یاد و خاطره ی شهید والامقام” سید مصطفی کاظمی” شهید وحدت “ ملی” و همراهانش را گرامی داشته و به روح آنان درود میفرستد.
